اوقات نماز در مدینه
ظاهر وباطنهفته ای از رمضان گذشت.ماهی که به جهت پالايش جسم و روح مسلمانان پايه گذاری گرديده است.در مباحث روشنفکری دينی بر اين نکته تاکيد می شود که دينداری را نبايد به ظواهر تقليل داد بلکه بايستی بر روح وعمق آن توجه بيشتری نمود.اين روايت که "وای به حال آنانکه از روزه رمضان فقط گرسنگی وتشنگی آنرا می چشند..."(نقل به مضمون) خود گواهی بر اين سخن است.اما به مانند ساير موارد که دچار افراط وتفريط هستيم بعضی اوقات آنقدر در بعد معنوی وباطنی تاکيد می کنيم که فراموش می کنيم که آن ظواهرند که بساط اوليه وبستر ورود به عرصه دوم را فراهم می کنند. بعضاً می شنوم که "
به ياد خدا بودن" را بجای نماز می نشانند.
آنچه تو گنجش توَّهم می کنی----------------------زان توَّهم گنج را گم می کنیبيش از هشت سال است که بدليل بيماری جزء روزه داران نيستم. اوايل بر اين باور بودم که می شود شق دوم را به تنهايی پيش برد، اما بعد از گذشت چند سال نه تنها موفق نشدم بلکه رمضان از زندگيم رخت برگرفت وبيشتر به اين نکته پی بردم
که بدون انجام مقدمات وملزومات نمی توان راهی را طی کرد.